Blame it on the French

Wat een paar dagen zijn het geweest, het was me toch eens een intensief reizen. Maar ik zal voor jullie bij het begin beginnen. Ik ben de maandag om half 4 uit mijn bedje gekropen, ben nog voor de laatste keer van onze regendouche thuis gaan genieten en ben de laatste dingen aan het checken bij het ontbijt. Onder tussen waren ons pap en mam ook nog uit hun nest gekomen. Tegen half 5 moesten vertrekken dus heb ik kort van te voren mijn broertjes en zusjes een afscheidsknuffel te geven. Daarna zijn we vertrokken en eenmaal op Brussel aangekomen hebben we mijn bagage ingecheckt en zijn we met ze drieën nog koffie gaan drinken. Daarna zijn we naar de Duane gelopen en heb ik afscheid genomen van mijn ouders.
Alles verliep soepel tot dat ik bij de gate aankwam. Daar kreeg ik te horen dat er gestaakt werd in parijs wat voor 1,5 uur vertraging uitliep omdat wij toestemming moesten hebben om over Franse luchtruim te mogen komen. Dit was nog maar pas het begin van de penarie want, in Madrid (waar ik over moest stappen) hielden ze er geen rekening mee met deze vertraging. Dus hadden heel veel mensen nooit op tijd voor hun vluchten kunnen zijn. het lullige was wanneer ik bij de gate stond het vliegtuig er ook nog stond, maar ik en een hoop ander mensen mochten niet mee omdat onze bagage dan niet ingecheckt zou zijn. dus stuurden ze ons allemaal naar de klantenservice balie. Daar werd het natuurlijk een grote chaos en heb ik 5 uur staan wachten voordat ze mij pas überhaupt konden helpen. In die tijd heb ik wel genoeg aardige reisgenoten ontmoet, maar heelaas kon ik niet met die mensen samen reizen omdat iedereen opgedeeld werd op verschillende vluchten.
Uiteindelijk hebben ze mij dezelfde avond om 12 uur naar Lima laten vliegen om daar de volgende dag over te stappen op naar een vlucht naar Quito. Ook hebben ze me een dinervoucher gegeven en daar heb ik na dat ik mijn bagage weer opgehaald had een dik bord met paella, kippenvleugels en chips en een drankje voor gekregen. Daarna ben ik ergens op een rustig plekje op het vliegveld gaan relaxen. Tegen half tien ben ik naar mijn terminal gegaan per bus, maar dat bleek weer de verkeerde te zijn dus moest ik naar de volgende gelopen als een pakezeltje. Daarna heb ik mijn bagage af gegooid en snel naar de gate gegaan. Daar moest ik tot 12 uur wachten en kon ik het vliegtuig in, maar in het vliegtuig moesten we ook nog wacht op een aantal fransoosjes die van parijs kwamen, dus was het half 2 voor we vertokken. De vlucht ging goed we konden van allerlei films kijken en muziek luistern. Ik heb tussen de pogingen om te slapen wel 3 films gezien; Predators, the A-team en the Artist. Tussen door kregen we ook nog late night diner en ontbijt. Om 6 uur plaatselijke tijd waren we de volgende dag in Lima en daar heb ik moeten wachten tot 10:28 tot mijn vlucht naar Quito ging. Ondertussen nog wat koffie gedronken, Spaans geleerd en chocola met passievrucht vulling gekocht. Na dat de gate open waren vlogen we een half uurtje naar de rand naar Quito. Onder weg half the Pirates of the Caribbean: stranger tides gekeken want het vliegtuig was er al voor dat de film afgelopen was.
Eenmaal in Quito liep t gesmeerd ik zat zo in een taxi naar het hostel met bagage en wel. Eenmaal op de hotel kamer heb ik me even opgefrist en ben naar de balie gegaan om nog een aantal dingen te vragen. Helaas deed het internet het niet goed genoeg op het hostel, ik kon er Iedergeval geen verbinding mee krijgen.
Dus ben ik Quito maar in gegaan om voor morgen alles te verkennen omdat ik toch mijn visum vandaag niet kon laten registreren omdat het toch te kort dag was. Heb ook een nieuwe sim kaart gekocht met telefoon, want op de een of andere manier kon mijn andere telefoon geen bereik krijgen hier. Mijn nummer is 092876171; moet alleen nog een Ecuadoraanse-kerngetal voor als je vanuit Nederland wilt bellen en die weet ik dus niet omdat ik geen internet heb. Ik heb wat andere vogels gezien en gehoord maar niet veel spectaculairs.
Na dat ik de rest van de dag door Quito geslenterd had ben ik maar weer terug gegaan naar t hostel en ben ik dit verslag je gaan typen mee een bij passend biertje er bij. Volgens mij ben ik de nog de enigste in het hotel, de eigenaar en eigenaresse zijn heel aardig, maar het is duidelijk dat ik nog veel aan mijn Spaans moet doen omdat het alsnog lastig is om met ze te praten. Ondanks dit alles moet ik toch nog wel zeggen dat ik het nog niet bezwijk aan een jetlag, maar ik blijf toch nog op om toch in het goede ritme te komen. Dat was me een dagje dan wel weer, morgen weer genoeg dingen te doen.
Hasta la pronto!